“Kolano skoczka” jest to tendinopatia, pojawiająca się w wyniku narastających przeciążeń i wkraczania choroby zwyrodnieniowej więzadła rzepki w obrębie jej wierzchołka – czyli dystalnej części ścięgna mięśnia czworogłowego uda, przy przyczepie do kości piszczelowej.
Więzadło rzepki jest elementem mechanizmu wyprostnego kolana, przenosi siłę z mięśnia czworogłowego uda na podudzie. Jest bardzo mocne, bo musi wytrzymywać obciążenia znacznie przekraczające wagę człowieka (na przykład podczas lądowania na kończynie po wyskoku siły działające na więzadło mogą przekraczać 10-krotność ciężaru ciała ćwiczącego).
Do powstania zmian przeciążeniowych lub degeneracyjnych mogą się przyczynić: nadmierna aktywność fizyczna oparta na wykonywaniu wielokrotnych wyskoków czy nagłych zwrotów, nieprawidłowa biomechanika kończyny dolnej, osłabiona stabilizacja centralna czy dysbalans mięśniowy.
Ból narastający w trakcie wysiłku, ból przy wyproście stawu kolanowego oraz podczas schodzenia ze schodów, możliwość wystąpienia obrzęku i sztywności. Przy dużych zmianach następuje zanik mięśnia czworogłowego, najszybciej głowy przyśrodkowej.
W zależności od stopnia schorzenia dobiera się indywidualny program fizjoterapeutyczny ukierunkowany na przywrócenie funkcji i zniwelowanie bólu. Wykorzystuje się do tego:
