Skręcenie stawu skokowego jest najczęstszym urazem sportowo-ortopedycznym w obrębie stawów kończyny dolnej. Jest to uszkodzenie więzadeł stabilizujących staw skokowy, ich naciągnięcie, naderwanie, całkowite zerwanie, lub zerwanie awulsyjne – z oderwaniem kostnego przyczepu więzadła (opisywanie w skali: 1 – 4).
Wyróżnia się 2 rodzaje skręceń: Ewerysjne, czyli krawędź zewnętrzna stopy skierowana jest do góry (mechanizm odwiedzeniowy stopy), oraz inwersyjny (90% przypadków), gdzie brzeg przyśrodkowy stopy skierowany jest do góry, a stopa zawija się do środka, uszkodzeniu ulegają więzadła po bocznej stronie stawu skokowego, a także torebka stawowa.
Występuje podczas nieprawidłowego ustawienia stopy, podczas fazy jej obciążania, czyli nadmierne jej wygięcie w takim stopniu, że siła działająca na staw jest tak duża, że dochodzi do uszkodzenia więzadeł, a nawet torebki stawowej.
Nagły i silny ból, opuchlizna, niestabilność stawu, brak możliwości obciążania stopy; w cięższych przypadkach, ból ogranicza możliwość wykonania jakiegokolwiek ruchu w obrębie stawu skokowego.
W początkowej fazie zabiegi przeciwbólowe i przeciwzapalne, tj. terapia manualna, terapia przeciwobrzękowa, techniki naczyniowe poprawiające ukrwienie i drenaż opuchniętej stopy, osteopatia, kinesiotaping, krioterapia.
W drugiej fazie leczenia przeważają zabiegi terapii manualnej tkanek miękkich, FDM, manipulacje powięzi. Należy zwrócić uwagę na prawidłową biomechanikę stopy, więc stosuje się również ćwiczenia prawidłowego obciążania stopy, ćwiczenia wzmacniające, koordynacyjne, core-stability.
