Ograniczenie ruchomości stawu ramiennego to typowe powikłanie urazów ortopedyczno-sportowych, lub negatywne konsekwencje długotrwałego unieruchomienia (gips, temblak). Ograniczenie ruchomości zazwyczaj nie dotyczy samego stawu ramiennego, lecz problem ten należy rozpatrywać w ramach całego kompleksu łopatkowo-barkowo-obojczykowego.
W czasie diagnostyki fizjotetapeytucznej, dzięki testom funkcjonalnym terapeuta ocenia które struktury powodują ograniczenie: staw (struktury zewnątrzstawowe i wewnątrzstawowe), więzadła, torebka stawowa, konflikt stawowy (zbyt duża kompresja kości tworzących staw), mięśnie lub powięź.
Najczęściej jest to powikłanie po upadku na staw ramienny w wyniku którego dochodzi do złamania wielu struktur kostnych, m.in. obojczyk, guzek większy kości ramiennej, trzon kości ramiennej, łopatka, wyrostek kruczy łopatki, czego konsekwencja jest unieruchomienie w ortezie lub gipsie aż do momentu zrostu kości, co powodować może zwłóknienie tkanek i ograniczenie ruchomości stawu.
Innymi powszechnymi przyczynami nie związanymi z urazem mechanicznym, są schorzenia na tle przewlekłym: zamrożony bark, zwapnienia stożka rotatorów, konflikt barkowo-obojczykowy, obecność artefaktów stawowych (osteofitów), uszkodzenie chrząstki stawowej, zwłóknienia torebki stawowej, zaburzenia troficzne stawu.
Ograniczony zakres ruchomości we wszystkich płaszczyznach, zwłaszcza nasilone dolegliwości bólowe przy zgięciu (podnoszenia ramienia do góry).
Podstawą leczenia jest dokładna diagnostyka. W zależności od postawienia diagnozy lekarsko-fizjoterapeutycznej, zależny jest przebieg i czas leczenia. Jeden z problemów można rozwiązać w ciągu 1 wizyty, inny – jak na przykład “Zamrożony bark”, wymaga wielotygodniowej rehabilitacji. Stosowane techniki terapeutyczne: terapia manualna, techniki osteopatyczne, neuromobilizacje, terapia mięśniowo-powięziowa, techniki stawowe. Z zakresu fizykoterapii: zabiegi przeciwzapalne: jonoforeza, ultradźwięki, krioterapia.
