Złamanie kości kończyny górnej jest zaburzeniem strukturalnym i charakteryzuje się przerwaniem ciągłości kości. Może obejmować jedną kość lub kilka w zależności od przyczyn wystąpienia. Złamaniu mogą towarzyszyć dodatkowe uszkodzenia w obrębie tkanek miękkich, naczyń i nerwów.
Uraz sportowy, upadek na kończynę górną, osteoporoza, wrodzona łamliwość kości, zmiany nowotworowe kości.
Ból, obrzęk, zmieniony obrys kończyny, ograniczona ruchomość.
Leczenie zachowawcze obejmuje unieruchomienie kończyny, w czasie którym fizjoterapeuta może zaproponować magnetoterapię w celu szybszej regeneracji oraz techniki osteopatyczne m.in zmniejszające obrzęk. W późniejszym czasie wprowadza się terapię manualną, techniki mięśniowo-powięziowe, techniki wewnątrzkostne przyspieszające zrost kości oraz techniki drenażowe, zmniejszające obrzęki. Istotna informacją jest, że fizjoterapię należy rozpocząć jak najwcześniej, nie czekając aż do momentu ściągnięcia opatrunku gispowego.
