Dysfunkcja stawów skroniowo-żuchwowych jest zaburzeniem strukturalnym i funkcjonalnym.
Do przyczyn pierwotnych zalicza się nieprawidłowości wewnątrzstawowe takie jak długotrwałe braki w uzębieniu, zaburzony tor ruchu żuchwy, wadę zgryzu. Jako przyczyny wtórne określa się wszystkie zaburzenia kompensacyjne powstałe w wyniku innych problemów funkcjonalnych pacjenta np. zaburzenia biomechaniczne, długotrwałe wysunięcie głowy w przód, urazy w obrębie twarzoczaszki czy blizny pooperacyjne. Za istotne przyczyny uważa się również bruksizm oraz stres.
Ograniczona lub nadmierna możliwość rozwarcia jamy ustnej, występowanie słyszalnych „trzasków stawowych”, ból okolicy szczęki i uszu, zaburzenia słuchu, zawroty głowy, szczękościsk, bóle głowy, twarzy lub karku.
Celami leczenia fizjoterapeutycznego są: przywrócenie fizjologicznej elastyczności i długości mięśni, zwiększenie zakresu ruchu, zmiana zaburzonego wzorca ruchowego, nauka autoterapii oraz edukacja pacjenta w zakresie profilaktyki. Do ich realizacji fizjoterapeuta stosuje między innymi techniki terapii manualnej, osteopatii oraz terapii mięśniowo-powięziowej.
