Zgodnie z polityką prywatności używamy ciasteczek do reklam i analizy ruchu na stronie. Informacje w nich zawarte są udostępniane partnerom reklamowym i analitycznym. Mogą oni łączyć te informacje z innymi danymi uzyskanymi od Ciebie.
Ustawienia Prywatności
Zgodnie z polityką prywatności używamy ciasteczek do reklam i analizy ruchu na stronie. Informacje w nich zawarte są udostępniane partnerom reklamowym i analitycznym. Mogą oni łączyć te informacje z innymi danymi uzyskanymi od Ciebie.
Uszkodzenie struktur wewnątrzstawowych stawu kolanowego, tj. więzadło krzyżowe przednie (ACL), w. krzyżowe tylne (PCL), w. poboczne piszczelowe (MCL), w. poboczne strzałkowe (LCL), łąkotka przyśrodkowa (MM), łąkotka boczna (ML), najczęściej następuje na tle mechanicznym (działająca na staw siła zewnętrzna), upadku, uderzenia.
Uszkodzeniu towarzyszy silny stan zapalny, zaczerwienienie, opuchnięcie i obrzęk wraz z gromadzącym się płynem w jamie stawu. Pojawia się duża bolesność, znaczne ograniczenie ruchu, w przypadku uszkodzenia więzadeł duża niestabilność i poczucie “uciekającego kolana”, a w przypadku uszkodzenia łąkotki nagłe zablokowanie ruchu (zgięcia i wyprostu stawu kolanowego).
Fizjoterapia w przypadku uszkodzenia struktur stawu kolanowego ma ogromne znaczenie w okresie przed i pooperacyjnym. Przy zdecydowanej większości urazów wymagane jest leczenie operacyjne, natomiast to od dobrze prowadzonej rehabilitacji zależy pełne odzyskanie sprawności.
Prowadzona fizjoterapia przedoperacyjna ma za zadanie przygotować pacjenta do operacji tak, by jego powrót do pełnej sprawności był jak najszybszy (jeżeli pacjent przed operacją zerwanego ACL nie ma pełnego zgięcia w stawie kolanowym, to wypracowanie tego po zabiegu jest niemalże niemożliwe).
Rehabilitacja pooperacyjna ma za zadanie zmniejszenie stanu zapalnego, obrzęku oraz wysięku w stanie, tym samym uzyskanie pełnego zakresu ruchu – zgięcia i wyprostu w stawie kolanowym, pełnej wydolności i wytrzymałości mięśniowej oraz powrót do aktywności fizycznej.
