Ścięgno Achillesa to największe i największe ze ścięgien naszego układu ruchu. Jest warstwą ścięgnistą i wspólnym przyczepem do kości dla mięśni: brzuchatego i płaszczkowatego łydki. Jest wyjątkowo odporne na siły obciążające i rozciągające, natomiast przy braku odpowiedniej profilaktyki i higieny ruchu, zwłaszcza u osób aktywnych fizycznie, po dłuższym czasu może dojść do zapalenia ścięgna Achillesa, a w skutek osłabienia może dojść do jego zerwania.
Anatomicznie ścięgno to jest słabo ukrwione, a nakładające się na nie siły obciążające, w tym siły zewnętrzne kompresyjne i ścinające wprowadzone np. podczas nagłego rozpoczęcia ruchu, lub zmiany jego kierunku prowadzą do mikrouszkodzeń włókien ścięgnistych, w przebiegu których w późniejszym okresie może dojść do stanu zapalnego.
Zlekceważony stan zapalny prowadzić może do całkowitego zerwania ścięgna, które przebiega gwałtownie z charakterystycznym “trzaskiem” zerwanego ścięgna.
Objawem zapalenia ścięgna Achillesa jest miejscowy obrzęk, zaczerwienienie i ocieplenie tkanek otaczających, ból podczas rozciągania (np. podczas obciążania pięty), zaburzony chód. Objawem zerwania ścięgna jest zwiotczenie mięśni łydki, brak zgięcia podeszwowego stopy, czasami z wysiękiem tkanek.
Leczenie zachowawcze – fizjoterapeutyczne zapalenia ścięgna Achillesa jest konieczne, by uniknąć najpoważniejszych konsekwencji jego zerwania. Z uwagi na anatomicznie słabe ukrwienie tkanek i nieustanne ich obciążanie (w czasie chodu), leczenie bywa kilkutygodniowe oraz wymaga oprócz rehabilitacji, systematycznej autoterapii i profilaktyki pacjenta.
Zerwanie ścięgna Achillesa wymaga leczenia operacyjnego – zszycie jego kikutów. Metody terapii, to techniki wspomagające odżywienie ścięgna, techniki osteopatyczne, techniki naczyniowe, techniki pobudzające ukrwienie, opracowanie struktur naczyniowych całej kończyny dolnej, zmniejszenie napięcia pasma taśmy tylnej mięśni kończyny dolnej, terapia manualna kończyny dolnej, wraz z przywróceniem prawidłowej biomechaniki stopy. Wspomagająco stosuje się zabiegi fizykoterapeutyczne: ultradźwięki, krioterapia, magnetoterapia.
