Zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego, to pojęcie opisujące ogół zmian niszczenia i zużycia powierzchni stawu biodrowego.
Zmiany często zachodzą na tle degeneracyjnym i starczym. Zmiany zwyrodnieniowe są procesem “zużycia” stawu w wyniku jego eksploatacji i obciążenia podczas całego przebiegu życia. Istotne są również inne czynniki, takie jak: upadki z wysokości, wypadki komunikacyjne, urazy sportowe – które mogą te procesy przyśpieszyć. Wyróżnia się 4 stopnie zmian zwyrodnieniowych, z czego pierwsze dwa nie powodują dolegliwości bólowych. Kiedy już staw biodrowy zaczyna boleć, oznacza to, że zmiany dotykają głębszych warstw chrząstki stawowych, w tym chrząstki szklistej która jest unerwiona, ale nie odżywiona a to oznacza że nie zachodzą na jej powierzchni procesy regeneracyjne.
Ból stawu nasilający się podczas długotrwałego ruchu (spacer, chodzenie po schodach), ograniczenie zakresu ruchu, ból kręgosłupa i kolana, będące efektem zmienionego wzorca chodu (odciążanie bolesnego stawu biodrowego).
Początkowe stadia choroby zwyrodnieniowej leczy się zachowawczo fizjoterapią, ze względu na fakt, że procesy zwyrodnieniowe tworzą się przez długi czas, leczenie również jest długotrwałe. Leczenie fizjoterapeutyczne obejmuje terapię manualną stawu biodrowego oraz całego kompleksu biodrowo-miednicznego, techniki osteopatyczne, wzmacnianie mięśni kończyny dolnej, w tym również pośladkowych oraz rejonu kręgosłupa lędźwiowego, terapia mięśniowo-powięziowa, zabiegi fizykalne o działaniu przeciwbólowym: TENS, ultradźwięki, magnetoterapia, krioterapia miejscowa. Czwarty stopień zwyrodnienia leczy się endoprotezoplastyką stawu biodrowego, po której wdraża się program rehabilitacji pooperacyjnej.
