Zwichnięcie rzepki

Patogeneza: Jest to przesunięcie się rzepki z jej fizjologicznego ułożenia, jakim jest przestrzeń międzykłykciowa kości udowej i szpary stawu kolanowego. Najczęściej rzepka przesuwa się dobocznie w wyniku ruchu rotacyjnego w stawie kolanowym. Następuje to poprzez wykonanie niewłaściwego ruchu (rotacja tułowia w momencie gdy stopa zostaje na podłożu), bądź w wyniku np. uderzenia lub kopnięcia przez inną osobę (wprowadzenie siły zewnętrznej).

Objawy: Podczas zwichnięcia rzepki uszkodzeniu ulega wiele struktur stawu kolanowego, natomiast do największych zniszczeń strukturalnych dochodzi podczas powrotu rzepki na miejsce właściwe (repozycja). Do objawów należy obrzęk, wysięk wewnątrzstawowy, ograniczenie ruchu, stan zapalny, bolesność.

Leczenie: W przypadku dużego zwichnięcia zaleca się wykonania badań obrazowych (USG, RTG, MR) w celu określenia stopnia uszkodzenia chrząstki stawowej oraz troczków rzepki. Nawykowe zwichnięcia rzepki leczy się operacyjnie (stosując również fizjoterapię przed i pooperacyjną), natomiast w przypadku pojedynczego obrazu można opierać się jedynie na leczeniu zachowawczym - fizjoterapeutycznym. Fizjoterapia obejmuje przede wszystkim terapię manualną stawów obwodowych oraz ćwiczenia wzmacniające czynny aparat stabilizujący rzepkę (mięśnie). Fizykoterapia ma na celu złagodzenie objawów stanu zapalnego tj. krioterapia, jonoforeza, ultradźwięki.